Francis Poulenc

Cha vient éd Wikipedia
Francis Poulenc

Biographie[éditer | modifier ech wikicode]

7 d'janvié 1899 ( Paris, France ) - 30 d'janvié 1963 ( Paris, France )

Francis Poulenc est un compositeur pi pianisse frinsé.

Il étoait din ch'groupe éd ches Sis.

Ch' groupe des Six = Georges Auric, Louis Durey, Arthur Honegger, Darius Milhaud, Francis Poulenc pi Germaine Tailleferre.

In 1926, Francis Poulenc rinconte ech bariton Pierre Bernac.

Euves[éditer | modifier ech wikicode]

Ch' Bestiaire aveuc Guillaume Appolinaire. (1918-1919)


Oeuves musicales[éditer | modifier ech wikicode]

Chés opéras :[éditer | modifier ech wikicode]

Dialogues des Carmélites in 1957 ;

La Voix humaine in 1959.

Chés euves boufones :[éditer | modifier ech wikicode]

Les Mamelles de Tirésias, en 1947,

le Bal masqué

Chés euves relidjieuses :[éditer | modifier ech wikicode]

Litanies à la Vierge noire d' Rocamadour, in 1936,

un Gloria pour soprano solo, keur mixte pi orkeste,

un Stabat mater pour soprano, keur mixte pi orkeste,

el bièle Messe in Sol majeur pour keur mixte a cappella,

Ches "Quate motèts pour un tan éd pénitinche",

Ches "Quate motèts pour ech tan éd Noé", pour keur mixte a cappella,

Quatre Petites Prières de saint François d'Assise pour keur d'onmes.

un concerto pour piano pi orkeste (ch' étoait lonmé ech Concerto numéro 1 mais Poulenc lonmoait in privé, ch'concerto-lo ech Concerto casquette,

Un Concerto pour orgue, cordes pi timbales,

un Concerto pour deus pianos,

ech Concert champêtre pour clavecin pi orkeste

Euves pour piano:[éditer | modifier ech wikicode]

"mouvements perpétuels", des nocturnes, des improvisations, dont el darin in onmache à Edith Piaf, ches "soirées de Nazelles", ou encore,

pour deus pianos seus:

une Sonate pour deux pianos,

un Capriccio,

L'Embarquement pour Cythère, etc.

Une Sonate pour flûte et piano (1957) o té écrite pour el mémoère éd Madame Sprague Coolidge aveuc el colaborachion dech flutisse Jean-Pierre Rampal

del musique éd cambe, notanmint pour chés vints :[éditer | modifier ech wikicode]

sonate pour flûte mentionnée ci-dessus,

une sonate pour hautbois pi piano,

une sonate pour clarinette et piano,

un sextuor pour piano et quintette à vent,

une sonate pour violon pi piano

une sonate pour violoncelle et piano

autes[éditer | modifier ech wikicode]

  • 'L’Histoire de Babar, le petit éléphant pour récitant pi piano (apreu cha o té orkestrée par Jean Françaix)

Écrivures[éditer | modifier ech wikicode]

  • Journal de mes mélodies. Par Francis Poulenc avec préface d'Henri Sauguet. Texte établi par La Société des Amis de Francis Poulenc. Editions Grasset (1964).
  • Journal de mes mélodies. Par Francis Poulenc avec préface de Denise Duval. Texte intégral établi et annoté par Renaud Machart. Cicéro Éditeur en co-édition avec les Editions Salabert. Paris (1993).
  • Correspondance 1910-1963. De Francis Poulenc. Editions Myriam Chimènes. Paris / Fayard, (1994).
  • A Bâtons Rompus. Écrits radiophoniques de Francis Poulenc précédé De Journal de Vacances et suivi de Feuilles Américaines. Editions Actes Sud.
  • Moi et mes amis, confidences recueillies par Stéphane Audel (La Palatine, 1963)
  • Dialogues des carmélites. Par Francis Poulenc. Editions Actes Sud. Collection Opéras de Marseille (2006).

Intarprètes éd référinche[éditer | modifier ech wikicode]

chés baritons Pierre Bernac pi Bernard Kruysen,

el soprane Denise Duval pi Régine Crespin

Bibliografie pi études su Francis Poulenc[éditer | modifier ech wikicode]

  • Francis Poulenc Echo and Source. Selected Correspondence 1915-1963, translated and edited by Sidney Buckland, London, Gollancz, 1991, 448 p.
  • Francis Poulenc, Correspondance 1910-1963, éditée par Myriam Chimènes, Paris, Fayard, 1994, 1128 p.
  • Francis Poulenc, Journal de mes mélodies, Cicero, 1993, 160 p.
  • Francis Poulenc, À bâtons rompus (écrits radiophoniques, Journal de vacances, Feuilles américaines), écrits édités par Lucie Kayas, Arles, Actes Sud, 1999.
  • Francis Poulenc, Moi et mes amis, confidences recueillies par Stéphane Audel, Paris, La Palatine Ligugé, 1963, 206 p.
  • Renaud Machart, Poulenc, Paris, Seuil, 1995, 252 p.
  • Henri Hell, Francis Poulenc, Paris, Fayard, 1978, 391 p.
  • Jean Roy, Francis Poulenc, Paris, Seghers, 1964, 191 p.
  • Carl B. Schmidt, Entrancing Muse: A Documented Biography of Francis Poulenc, London, Pendragon Pr, 2001, 621 p.
  • Benjamin Ivry, Francis Poulenc, Londres, Phaidon Press Limited, 1996.
  • Simon Basinger, Les Cahiers de Francis Poulenc, Paris/collectif de l'Association F.Poulenc, Paris, 2008.
  • Pierre Bernac, Francis Poulenc et ses mélodies, Paris, Buchet-Chastel, 1978, 220 p.
  • Richard Burton, Francis Poulenc, Absolute Press, 2002, 114 p.
  • Francine Bloch, Phonographie de Francis Poulenc. Paris / Bibliothèque Nationale (1984)
  • Poulenc: Music, Art and Literature, sous la direction de Sidney Buckland et Myriam Chimènes, Ashgate, 1999, 409 p.
  • Alban Ramaut, Francis Poulenc et la voix, Lyon, Symétrie, 2005, 336 p.

Qui a ecrit sa ?

Loïens intarnètes[éditer | modifier ech wikicode]