Granmoère picarte

Cha vient éd Wikipedia

El granmoère [1] ch'est l'étude des élémints d'eune langue.

O treuve dins eune granmoère:

  • chés frases
  • chés mots
  • ech nom
Complémint dech nom
adjectif démonstratif
adjectif possessif
adjectif relatif
adjectif intérrogatif
adjectif liméral
adjectif indéfini
  • ch' pronom
pronom parsonnel
Pronom sudjé
Troésième parsonne du singulier
pronom démonstratif
pronom possessif
pronom relatif
pronom intérrogatif
pronom indéfini
  • Formes pleurièles
Pleuriel in picard
  • ch'vèrbe
chés modes pi chés temps
Conjugaison
Présint
négacion
intérrogacion

Notes pi référinches[éditer | modifier ech wikicode]

  1. du latin grammatica

Lisse d'granmoère picarte[éditer | modifier ech wikicode]

  • Philéas Lebesgue, Grammaire picard-brayonne, 63 paches, publi du Centre d'Etudes Picardes, liméro 23, Univarsité d'Anmien (1984)
  • Gaston Vasseur, Grammaire des parlers picards du Vimeu (Somme) - morphologie,syntaxe, anthropologie et toponymie, 144 paches, (1996)
  • Alcius Ledieu, Petite grammaire du patois picard (1909) , novèle édicion Bouhet, La découvrance (2003)
  • Édouard Hrkal, Petite grammaire du patois de Démuin, Ed H Champion, Paris, 89 paches (1911)
  • Jean-Noël Carion, Grammaire du parler picard d'Anor, Hainaut, 2 vol. , 205 paches, Éklitra, (2003)
  • René Debrie, Le verbe dans les parlers picards de l'Amiénois, Éklitra, liméro 85, 123 paches, (2001)


Granmoère dech viu picard
  • Carl Gossen, Petite grammaire de l'ancien picard, 186 paches, C. Klincksieck (1951)
Grammaire de l'ancien picard, 222 paches, C. Klincksieck (1970), sgond éd. (1976)