Léon Lemaire

Cha vient éd Wikipedia

Léon Lemaire l'est nè l' 20 éd moai 1875 à Aro pi l'est défunctè au 4 ed marche 1955 à Aro. Il o écrit des rimes in picard.

Il o tè sgrétoaire d'el mérrie Aro.

Il étôt ch'fiu à Émile Lemaire qu'étôt un épicier-cabaretier.

D'apré Maurice d’Hartoy, Léon Lemaire il o prind goût à l' poésie patoèse in écoutant ch' « P’tiot mineur » in 1908 à Aro [1].

Léon Lemaire pi chés Rosati[éditer | modifier ech wikicode]

  • éscreutoère des Rosati in 1932, canchelier in 1952.

Prix[éditer | modifier ech wikicode]

  • in 1912, il o érchuvoé l' pus heute récompinse du concours d'chés Rosati d’Artoés pour Gins d’chez nous.
  • in 1913, il o un prix pèr chés Rosati d' Paris pour chés paroles pi l' musike deul berceuse L’couquer d’nou mioche.
  • in juin 1914, prix pour ech sonnet Ech viux baudet.

Quèques écrivures à Léon Lemaire[éditer | modifier ech wikicode]

  • Autour du beffroi d’Arras (1909),
  • Les Chants d’ein Chicourt (1921),
  • Éclats de patois (1921)
  • Racontaches d’ein boïeu rouche, Edité pèr l' Imprimerie Centrale de l'Artois, Aro, (1947)

homonyme[éditer | modifier ech wikicode]

  • Léon Lemaire, né in janvier 1884 à La Capelle d’Armintières (Nord) pi défunctè au 27 d'octobe 1956 à Corbie (Sonme), anchien maire d' Corbie.

Notes[éditer | modifier ech wikicode]

  1. Maurice d’Hartoy , « Préface » p. 5 à 11 , dins ch'live à Léon Lemaire, Racontaches d’ein boïeu rouche, Aro, 1947